"De kraag rondom was inderdaad een ‘parelsnoer van licht’, onvergetelijk mooi, vooral toen ik de telescoop op de rand van de maan richtte en het leek alsof er roze-rode lichtflitsen uit tevoorschijn schoten."
88. EEN KOSMISCH SCHOUWSPEL OM NOOIT TE VERGETEN
Zeven september 1820, om precies tien minuten voor twee.
Zeventig lange jaren had ik naar dit moment uitgekeken.
“Een kosmisch schouwspel om nooit te vergeten” had Pake Eise in 1750 een absolute zonsverduistering genoemd. En nu was het dan eindelijk zover!
Jaren had ik mij op dit moment voorbereid met nauwkeurige berekeningen van zowel zons- als maansverduisteringen en de berekening van deze ringvormige zonsverduistering zou het absolute hoogtepunt vormen.
We troffen het geweldig want woensdag 7 september was een prachtige nazomerdag. Arjen Roelofs had vrienden en bekenden uitgenodigd om vanaf zijn erf de verduistering
te observeren. Tot de genodigden behoorden ook mijn vrienden Idsert van Humalda en Jan Hendrik van Swinden en dat maakte het voor mij tot een dubbel feest.
De
zon, waarvoor we gekomen waren, stond op deze woensdag, de zevende september, hoog en uitnodigend aan een onbewolkte hemel.
Omstreeks het middaguur zag
ik door de telescoop hoe de schijf van de maan de zon voor het eerst raakte. Heel traag schoof de maan voor de zonneschijf en het begon langzaam donker te worden.
Wat ik mij van Pake Eise herinnerde, gebeurde ook nu: de Teunisbloem dacht dat het avond werd en ging open!
De veranderingen volgden elkaar
snel op.
Het werd frisser, de schaduwen werden scherper, het begon licht te waaien en allerlei insecten, nachtvlinders en vogels kwamen òf tevoorschijn
òf zochten hun nachtverblijven op.
Het spectaculaire kosmische
schouwspel, waarop Pake Eise mij had voorbereid, speelde zich hoog boven ons aan de hemel af.
Het was midden op de dag en zomaar ineens was daar
de sterrenhemel met de planeten Venus, Mercurius, Jupiter en Saturnus en daar stond op klaarlichte dag mijn eigen Ooievaar!
Het allermooiste was natuurlijk
de zon.
De kraag rondom was inderdaad een ‘parelsnoer van licht’, onvergetelijk mooi, vooral toen ik de telescoop op de rand van de maan
richtte en het leek alsof er roze-rode lichtflitsen uit tevoorschijn schoten.
Voordat ik er erg in had, was alles weer voorbij toen aan de oostkant
van de maan het heldere daglicht opflitste en het ‘parelsnoer van licht’ langzaam in het felle zonlicht verdampte.
Het betekende het
einde van de totale verduistering en een uur later was de maan weer helemaal los van de zonneschijf.
Evenals in
1774 bij de conjunctie van planeten en in 1811 bij het verschijnen van de ‘grote komeet’ was er ook nu weer een ‘tovenaar’, een zekere dr. Ludeman, die grote rampspoeden voorspelde.
Terwijl wij genoten van een fantastisch natuurgebeuren, waren er opnieuw mensen die met angst en beven het hele gebeuren afwachtten.
EISES DIGITALE SCHATKIST
LEES, KIJK, DOE EN ONTDEK
MISSCHIEN HEB JE UIT EISES SCHATKIST BIJ EISE VERTELT19 en 20 :
"HET MOOISTE LICHT DAT IK OOIT VAN MIJN
LEVEN HEB GEZIEN" al naar de zonsverduistering gekeken, maar je raakt er nooit op uitgekeken
Frank de
Boosere vertelt eerst wat een zonsverduistering precies is en laat dan een filmpje zien dat hij van een zonsverduistering heeft gemaakt en Eises vader had gelijk, het is indrukwekkend mooi. Klik op de volgende site en geniet !
http-::www.frankdeboosere.be:film:eclipsAkseki.php
In Rijksstudio vind je een verzameling illustraties over zonsverduistering in het Rijksmuseum
https-::www.rijksmuseum.nl:nl:mijn:verzamelingen:116236--eise-eisinga:zonsverduistering
Woensdag 6 augustus 2014 kwam de sonde Rosetta na een reis van 10 jaar en 6 miljard km.aan bij de komeet Churyumov Gerasimenkoom om daar op zoek te gaan naar de oorsprong van het leven. Op Sterrenkids kom je alles te weten over deze spectaculaire, historische gebeurtenis: http-::www.sterrenkids.nl:cms:rosetta-komt-aan-bij-een-komeet: